Hout en houden van!

Velen van jullie zal het niet ontgaan zijn dat vorige week woensdag onze kleindochter Alde Catharia Ellen geboren is. Dit is zeker af te meten aan alle felicitaties en reacties die we mochten ontvangen. Héél veel dank daarvoor. Het houden van in de titel slaat natuurlijk op het kleine meisje, dat nu al ons hart gestolen heeft, ook al hebben we haar alleen nog maar op (veel) foto's en op Skype gezien :-)

Het kaartjes sturen bij een geboorte is hier niet gebruikelijk en zo zijn er nog wel een aantal verschillen waar je geen weet van hebt als je er niets mee van doen hebt. Zoals kraamvisite is de eerste dagen. De eerste ca. 10 dagen worden ouders en kind met rust gelaten om aan elkaar en de nieuwe situatie te wennen. Ook in verband met besmettingsgevaar van griep en verkoudheden wordt geadviseerd om nog geen bezoek te krijgen. Helemaal niet onverstandig, al sta je als grootouders natuurlijk wel te popelen.

Wij kijken er naar uit om Alde vast te houden en in real-live te bekijken. Dat gaat nu snel gebeuren, want zaterdag reizen we af  voor de ongeveer 600 km lange reis naar Sundsvall. We hebben er voor een week een appartementje gehuurd en zo kunnen we een week de ontwikkeling van Alde van nabij meemaken. Ook kunnen we van hieruit wat uitstapjes maken. We hebben er zin aan!!!!

Even een update hoe het met haar en haar papa en mama gaat. Alles gaat prima. Alde is een buitengewoon tevreden baby. Ze is relaxed en gunt haar ouders ook de uren slaap die ze wel nodig hebben. 

Want het is toch altijd weer een hele omschakeling. Zaterdag is de familie thuisgekomen, na een paar dagen verbleven te hebben in het ziekenhuis en patiëntenhotel. Alles was prima verzorgd daar, maar er gaat niets boven “Home Sweet Home”.

En dan: Hout!

Deze week is er bij ons nogal wat gewijzigd in het bomenbestand. Zaterdag is Jan (van Nel) begonnen met het omzagen van bomen beneden aan de rivier. Hij heeft onlangs zijn motorzaagbrevet gehaald en hij kon bij ons aan de slag.

Het hout gaat bij hun in de kachel, en wij hebben meer uitzicht op de rivier. Een hele klus voor de mannen. Zeker de laatste boom die helemaal boven het water hing. Jan had zich gezekerd, want een plons in het ijskoude water wil je niet! Daarna is de boom stukje voor stukje gezaagd en via het water met touwen op de kant getrokken.

Ook opzij van het huis is er is er gezaagd. Vorig jaar zouden de bomen die opzij van het huis staan getopt worden. Maar door de weersomslag in het najaar was het er niet meer van gekomen. Maar nu kwam Ronny, de zoon van de buurman zich melden om de klus te klaren. Eén berk heeft de kop eraf. En dat was voor ons niet te doen geweest, maar Ronny klauterde als een ware acrobaat door die boom. Hij is klauteren gewend, want hij is werkzaam bij de aanleg van hoogspanningskabels door heel Zweden en dan moet je geen hoogtevrees hebben! 

De takken die hij eruit zaagde waren hele bomen! 

Voor de goede orde: ook hij was gezekerd!

Op onze verhuiskaart die we 5 ½ jaar geleden verstuurden stond de tekst: "Dichter naar het Noorderlicht".En dinsdagavond is het eindelijk gelukt het met eigen ogen te zien! Het was echt helder en goed te zien. We hadden geluk, want de verschillende dorpen om ons heen lagen onder een wolkendek. Achteraf hebben we het eerder gezien, de nacht dat we terugkwamen van Gotland, maar toen was het veel onduidelijker. We wisten het toen niet zeker. Maar dinsdag was het echt duidelijk en.....mooi!

En dan nog even het weer. Het is nu al anderhalve week prachtig weer. Volop zon en heerlijke temperaturen. Hier en daar ligt nog een laatste restje sneeuw, het restant van wat een paar weken geleden nog een hele grote bergt was. We hebben ook al wel heerlijk in de zon gezeten, gewoon in een trui. Geweldig lekker!

Dat hier geen dag hetzelfde is werd onlangs weer duidelijk. Al meer dan een jaar ben ik op zoek naar een andere keukentafel. Een zelfde model al wat we nu hebben, maar dan een grotere. En 

een kleine 2 weken terug vond ik zoiets op Blocket, de Zweedse Marktplaats. Hij stond in Karlstad te koop. En nu staat hij bij ons in de keuken. Deze tafel is uit te trekken tot 2.50 meter. Dus als er nu eters komen.....plaats genoeg!

De stoelen die bij de tafel hoorden zijn al weer doorverkocht. En de tafel die in de keuken stond, staat nu als ronde tafel in de werkkamer en is mijn schildertafel geworden. Dan kan ik de spullen laten liggen en hoef ik niet steeds alles op te ruimen en voor de dag te halen! Je pakt dan sneller even het penseel ter hand en ik ben er erg blij mee :-)

Zo, ik geloof dat we weer aardig bij zijn met schrijven over de gebeurtenissen hier. Natuurlijk gebeurt er veel meer dan hier beschreven, maar dat beschouwen we meer als dagelijkse/wekelijkse routines :-)

Graag tot dan!

Truus