Wachten....... duurt het langst!

Vorige week gingen we naar Karlstad omdat Jaap naar de oogarts moest. Vorig jaar oktober was er via de opticien al een afspraak aangevraagd, zo werkt dat hier. In januari nog niets gehoord, dus Jaap belde in februari. De mevrouw aan de andere kant van de lijn (knap ouderwets klinkt dit :-)) zei dat Jaap voor januari ingepland stond. “Ja, mooi, maar het is nu februari” zei Jaap.

 

Na enig gestotter kreeg Jaap een datum en tijd. Nou het bleek, dat een staaroperatie wel noodzakelijk is. Wanneer? Tussen 3 en 5 maanden!!! Dan ben je bijna een jaar onderweg om iets gedaan te krijgen! Wat een geluk dat de tijd zo vliegensvlug gaat!

Wat niet erg vlug ging, was het betalen bij de parkeerautomaat op het parkeerterrein van het ziekenhuis. Er stond me toch een rij. Het duurde zeker een half uur voordat de betaling een feit was. De  foto hiernaast illustreert de wachttijd :-(

We hadden even gewacht om de streekblad te vragen voor een interview met als onderwerp: de taallessen en lessen maatschappijleer die de vluchtelingen bij ons kunnen krijgen.

Maar nu was het dan zover. Het tijdstip was ook gekozen omdat het samenviel met de oprichting van een vereniging waarbinnen onze activiteiten plaatsvinden. Uiteindelijk is het een leuk artikel geworden en we hopen dat bekendheid ook geld in het laadje zal brengen in de vorm van subsidies, sponsoring en ledenbijdrages. Dan is het ons mogelijk om beter lesmateriaal aan te schaffen.

De oprichting van de vereniging “Aktiva Medmänniskor i Munkfors” (Actieve Medemensen in Munkfors) was vorige woensdag. De opkomst was niet daverend te noemen. Slechts 3 belangstellenden en de rest waren “eigen”mensen. (5 Nederlanders, 3 Zweden, 2 Duitsers en 1 Pakistaanse)

De dag voorafgaand aan de oprichtingsvergadering, was er een presentatie van “Aktiva”aan de gemeenteraad. Ineke, Linda en Jaap kregen een groot applaus na de professioneel gebrachte presentatie. Ze hadden met open mond zitten kijken en luisteren. Maar....of dat gaat resulteren in een leuke bijdrage? Dat valt nog te bezien!

Die avond was ik aanwezig bij het “Språkcafe”. Dat is 1x per maand. Nu bestond het programma uit Syrische muziek. Met een ud, een Arabisch snaarinstrument, een viool en een trommel in diabolevorm. Het waren goede muzikanten uit Damascus. Leuk om te zien dat jong en oud er zo van genoten. Je kon aan de mensen zien dat ze weer een stukje “thuis” beleefden.

 

Na de muziek was het tijd voor koffie met heerlijke Baklava en leuke gesprekken.

Ook was er nog tijd voor andere zaken. Zoals donderdag bijvoorbeeld. Angelique is de hele dag bij me komen knutselen, terwijl man en dochter zich in Sunne vermaakten op de lange latten.

Vrijdagavond bij hun een gezellige avond gehad en zaterdag samen naar de veiling, waar we nog wat leuke dingen hebben gekocht. Met o.a.de sieraden waren we zeer in onze nopjes!

Zondag ook nog op visite geweest en eergisteren eters gehad, dus ook de sociale contacten worden goed onderhouden :-)

Nu nog even een feestelijke mijlpaal!

Sinds de vorige blog hebben we de mijlpaal van 100.000 pageviews overschreden. We zijn er nu al weer ruim 700 overheen. Kan er dus geconcludeerd worden dat de blog nog steeds met plezier gelezen wordt? In dat geval gaan we gewoon door!

Graag tot de volgende blog!

Truus