Lang geduurd!

Deze blog heeft lang op zich laten wachten. Maar nu is het dan zover!

We proberen het nu, na ca. 7 weken in een handzaam en overzichtelijk stuk tekst te gieten. Dat gaat vast lukken.

Wat is er allemaal de revue gepasseerd:

Op 6 april vertrokken we richting Nederland met behoorlijk koud weer. De reis richting Göteborg verliep vlot. En we zaten ruim in de tijd. Bij Trollhättan zijn we bij de waterkrachtcentrale gaan kijken. Echt weer voor een wandeling was het eigenlijk niet, maar het is ons toch gelukt om mooie foto's te maken van een ravijn, de oorspronkelijke rivierbedding.

 

 

We waren mooi op tijd op de boot en hadden een goede overtocht. We hebben deze overtocht al zo vaak gemaakt , dat er niet veel meer over te vertellen valt.

Vanuit Kiel reden we naar Holten, waar we een huisje gehuurd hadden voor 4 weken. Altijd even spannend of het in het echt net zo is als op de foto's die op de website stonden. En ja, het was net zo en eigenlijk nog mooier. Heel gezellig en comfortabel. Een goede keuze dus!

 

 

 

Het eerste weekend hadden we prachtig weer. Zaterdag kregen we bezoek van Daan en Liesbeth die van huis op weg waren naar hun huis in Munkfors. Om bij ons aan te wippen was geen omweg want we zaten vlak bij de A1. Dit was voor ons allen een gezellig intermezzo.

 Zondag's trokken we er op uit, richting Ootmarsum. Echt een aanrader als je er nog nooit geweest bent. Maar zelfs voor de 2e keer vonden wij het leuk.

 

 

 

 

 

Heerlijk in de zon op een terras! Na wat rondgewandeld te hebben gingen we naar Denekamp. Daar stond een indrukwekkende kerk op het dorpsplein, maar verder viel het ons wat tegen. Maar het weer maakte het toch de moeite waard.

 Daarna weer verder en kwamen we terecht bij het kanaal Nordhorn-Almelo, dat voornamelijk voor het turfstransport werd aangelegd, maar nu verzand en ondiep is geworden. Op de kruising van de rivier de Dinkel en dit kanaal stond een gebouw met stuwen die er vroeger voor moesten zorgen dat het kanaal van water werd voorzien. Het was een idyllisch plekje waar we even hebben gepauzeerd om iets te drinken.

We dachten dat het wel door zou zetten met het weer tijdens ons hele verblijf in Nederland, maar dat bleek bepaald niet het geval. Koud en uiterst wisselvallig weer viel ons ten deel. 

Maar een heel groot probleem was dat nou ook weer niet. We hadden een vol programma. Maandag moest ik voor de préoperatieve screening naar het ziekenhuis in Deventer. In een paar uur ging ik door de molen en werd goedgekeurd!

De dag erop gingen we eerst bij mijn broer en schoonzus langs en daarna naar Jaap's zus die jarig was die dag. Heel leuk was het dat ook Jasper Malin en Alde kwamen. Zij hielden ook een korte vakantie in Nederland. Dat kon nog net de dag voor zij weer naar Zweden vertrokken. Dit was ook een heerlijke dag.

De dagen erop waren we wat aan het shoppen om onze voorraad aan te vullen.Ook hadden we nog een dagje visite, ook altijd leuk!

Paaszondag kregen we logés. Mijn nicht Ingrid en haar man hadden een "short stay" in een hotel in Holten geboekt en wilden er bij ons wel een nachtje aan vast knopen. Het was super gezellig met gourmet en al!

Tweede Paasdag na het ontbijt en koffie vertrokken onze gasten en bezochten wij Delden en het Landgoed Twickel. Erg mooi, maar jammer dat je niet op het landgoed niet binnen kon kijken. Privé bezit. Het weer was wel zonnig maar koud en af en toe een bui.

Houtzaagmolen in Delden

 

Kasteel Twickel

 Dinsdag gingen we via vliegveld Eelde (om iets op halen voor een vriendin in Munkfors) naar Odoorn om vrienden te bezoeken en naar Emmen om daar met andere vrienden gezellig uit eten te gaan.

Woensdag een dag ter voorbereiding van de operatie. Het huisje aan kant gemaakt en bedden verschoond. Dan konden we er weer tegen ;-)

Donderdag 20 april: vroeg op. Om 7.00 in het ziekenhuis zijn voor de opname en de operatie. Om 8.00 stond ik gepland voor de OK. Alles verliep volgens plan en rond de middag was ik weer op zaal en kon een boterhammetje krijgen. Smaakte goed. In de middag op mijn benen staan. Mocht de knie volledig belasten. Wonderlijk toch?

Ik lag op een gezellig zaaltje , wat wel heel plezierig is. De eerste nacht nauwelijks geslapen maar verder geen probleem. 's Middags bezoek van mijn broer en schoonzus en van mijn trouwste vriend Jaap. Tijdens het bezoek voor het eerst lopen met krukken, en dat ging goed. Het voelde wel een beetje eng, vond ik. Na een wat betere nacht en nog wat loopoefeningen werd besloten dat ik naar huis mocht. Het ontslag en het verkrijgen van de medicijnen duurde lang en zo kwam het dat we rond 5 uur 's middags weer in ons huisje waren. Bekaf was ik toen en heb 's nachts de klok rond geslapen. Na een heerlijke zondag bijkomen, kregen we een week lang iedere dag bezoek. Wat heerlijk dat zoveel mensen moeite doen om je op te zoeken. Geweldig!

Dank jullie wel voor het bezoek en de gulle gaven, variërend van een zuurkoolschotel, tot een cake, aardbeien,  prachtige bloemen en meer!

Natuurlijk bedank ik ook allen die aan mij gedacht hebben en belden of appten. Lief!

Wij genoten er erg van.

Vanaf maandag geen bezoek meer. De laatste dingen inslaan en regelen. Dinsdag weer naar het ziekenhuis om de hechtingen te laten verwijderen en nacontrole. Alles zag er goed uit. Ik denk ook dat de fysiotherapeute die 5x bij ons langs kwam, er ook voor gezorgd heeft dat alles goed ging.

Zaterdag 29 april was het mooi weer en kon ik juist voldoende "uit de voeten" met mijn krukken om er even tussenuit te gaan. we hadden gehoord, dat de Canadese militaire begraafplaats heel indrukwekkend was en we besloten daar heen te gaan. En indrukwekkend was het...

De begraafplaats ziet er prachtig verzorgd uit en is zeker een eerbetoon aan de Canadese bevrijders uit WO II. Je wordt er wel triest van als je de leeftijden van de gesneuvelde soldaten ziet, bijna allemaal tussen de 19 en 30 jaar. En dan te bedenken dat de meesten zijn gesneuveld toen de oorlog al bijna was afgelopen!

En dan zijn de 4 weken al weer om en is het tijd om de reis terug te maken. Ik had me goed geïnstalleerd in de auto met steun voor de benen en het ging prima. Bij de boot aangekomen bleek dat we een hut hadden op dek 11. De lift gaat tot dek 10 en daarna moet je met de trap. Geen goed idee. Daarom direct gevraagd of er een gehandicaptenhut beschikbaar was. En ja, die was er. Een fantastische kamer van wel 30 m2. Ideaal was dat.

De overtocht ging prima ondanks de harde wind. En we genoten de volgende morgen weer van de scherenkust van Göteborg.

En ook de terugreis door Zweden verliep vlot. Af en toe eruit om de benen te strekken. Bij de laatste stop hebben we gepicknickt met Erik en Angélique die met hond, zus en zwager weer op weg waren naar Nederland. Dit was erg gezellig en het was heerlijk warm buiten.

Thuisgekomen heeft Jaap het meeste gelijk uitgepakt terwijl ik even plat ging. Moe maar voldaan.

Met de knie gaat het goed. Ik doe mijn oefeningen en het herstel vordert goed. Deze week ook al weer auto gereden, en dat vind ik wel super.

Verder hebben we het druk gehad met van allerlei. Afspraken, dingen die moeten gebeuren, variërend van verwisselen van banden (de Clio stond nog op spijkerbanden), adminstratie, en ook bezoek.

Zondag kwamen Samina en Umer met Anaya eten en vrijdag genoten we van een BBQ met heerlijk weer en gezelschap van Johan en Fatima met zoontje Jan en de pasgeboren Ronni. Wij zijn gebombardeerd tot opa en oma van deze 2 bonus-bonus kinderen. Lief toch?

Afgelopen week zijn ook onze brievenbussen verplaatst, een stuk dichter bij onze huizen. Met hulp van Daan, Lennart en Villy heeft Jaap dit geregeld. Het verzoek voor verplaatsing was vorig jaar augustus al gedaan aan PostNord, maar “Goed bereid, kost even tijd”, dat blijkt maar weer. Maar uiteindelijk komen dingen op hun pootjes terecht, zo ook onze brievenbussen ha ha!

Ik hoop dat deze blog heeft laten zien dat we mooie en afwisselende weken hebben gehad!

Tot de volgende blog. Kan wel even duren. Er staat nog veel op stapel!

Groetjes,
Truus en Jaap