Volgers

Översätta/Translate

Blogarchief

zaterdag 21 mei 2011

Op de been!

Hoi allemaal,

Wat kan er binnen een week veel gebeuren. Vorige week was ik druk bezig met de voorbereiding voor de ziekenhuisopname. Je kent het wel, net als voordat je met vakantie gaat, wil je alles aan de kant en schoon hebben. Daarbij zag ik toch ook wel tegen de operatie op. Niet dat ik er zo zeer tegenaan zag, maar het was meer: Hoe zal het zijn en gaan. En nu, een week later, zit ik weer achter mijn eigen bureau dit bericht te schrijven! Ik zal even een beeld van deze week proberen te schetsen.
Maandagmorgen moesten we vroeg op, want om 7.50 uur werd ik verwacht in het ziekenhuis in Torsby.



Dat is altijd ruim 60 km en met de bochtige weg meegerekend doe je er een uur over. Wij vertrokken om 6.40. Voldoende tijd dus, ware het niet dat we pech kregen onderweg. Een akelig schurend geluid vertelde ons dat er iets niet goed was. Het bleek een kunststof bodem/beschermplaat onder de auto te zijn die los hing. Aangezien Jaap er op dat moment verder ook niets mee kon, zijn we toch maar doorgereden. En...kwamen we net op tijd aan, poeh.. Ik kon direct door naar de operatieafdeling, waar Jaap afscheid nam. Hij zou met de auto naar de garage. Achteraf bleek het euvel snel verholpen en om 9 uur was alles weer klaar. Ik niet. Ik kon me eerst gaan douchen. Dat had ik de avond ervoor ook al 2x moeten doen. Toen de operatiekledij aan, inclusief de charmante kousen. Er stond al een bed klaar en ik kreeg al een infuus en een gesprek met de (Duitse) arts, die nog even de laatste info kwam geven. Daarna wachten. Want er was nog iemand voor mij. En ik kende haar. Zij is een vriendin van een vriendin enz. In ieder geval zijn we vorig zomer met z'n drieën een dag op stap geweest. En Alice was ook al een paar keer hier bij ons thuis. Ons werd gevraagd of we het leuk vonden om kamergenoten te worden, als het zou kunnen. We vonden dat leuk.
Om 11.45 werd ik weggereden naar de voorbereiding. Ik was helemaal niet nerveus en liet alles maar over me heen komen. De ruggenprik met een roesje bleek een goed keuze. Ik heb van de operatie niet veel gemerkt. Wel heb ik nog even horen zagen en timmeren, maar ik dacht dat het bij de buren was :-D
Op de uitslaapkamer ben ik vrij lang geweest omdat het slapen me goed beviel. Rond acht uur kwam ik op de tweepersoonskamer die ik een aantal dagen met Alice ging delen. De eerste nacht zeer goed geslapen. Dus ik kon er om een uur of 10 tegenaan om te gaan staan en lopen (met hulpmiddelen). Het ging goed. En door de grote hoeveelheid pijnstillers, zonder al te veel pijn. Vanaf dat moment moest ik dus ook voor toiletbezoek in de benen. Goede training. Dinsdagmiddag bezoek van Jaap en onze gemeenschappelijke vriendin. Erg gezellig, maar wel vermoeiend. Daarom heb ik Jaap gezegd dat hij 's avonds niet meer hoefde te komen. Die nacht ook heel slecht geslapen en de volgende morgen kon je me bij elkaar vegen. Bekaf en veel last. Maar in de loop van de morgen knapte dat erg op en dat was fijn omdat vriendin Birgitta even op bezoek kwam. 's Middags kwamen er ook vrienden op bezoek en 's avonds was Jaap er weer. Hij constateerde dat ik met grote sprongen vooruit gegaan was. Maar we zeiden wel dat het naar huis gaan toch wel vrijdag zou worden. Maar donderdagmorgen moest ik nog een aantal fysiotherapie proeven afleggen en dat ging prima. Omdat verder ook alles in orde was kon ik Jaap bellen om om op te komen halen. Op zijn voorstel om met de bus naar huis te komen :-D ben ik maar niet ingegaan. Heerlijk om weer thuis te komen en je eigen ritme (wel langzaam) te bepalen. Al veel aandacht en presenten gekregen. Ook heel veel kaarten van velen, en daarvoor erg bedankt!
Vrijdag ben ik maar even achter de naaimachine gekropen om een schortje met veel zakken te naaien, zodat ik van alles kan transporteren ondanks het lopen met de krukken. Werkt prima!
Zo, jullie zijn weer op de hoogte van mijn wel en wee. Ik ga er nu even bij liggen om mijn been wat rust te geven. Mijn geopereerde been is 10 cm dikker dan mij andere been. Dat houden we dan ook even scherp in de gaten.
Liefs van mij,
Truus

2 opmerkingen:

  1. Blij te horen dat je weer goed en wel thuis bent. We hebben wel aan je lopen denken deze week. Nu maar weer snel opknappen en laat je maar even lekker door Jaap vertroetelen.
    Tot gauw. Groetjes van Jan en Nel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Truus, ik wens je van harte beterschap en een snelle genezing. Je verhaal klonk aardig positief over de behandeling in het ziekenhuis,dus dat lijkt goed.
    Ik heb zelf 5 weken geleden ook een operatie ondergaan en omdat mijn huis nog steeds niet is verkocht, was dit in Nederland.
    Nu rustig aan doen totdat alles weer genezen is.
    Groetjes, hej då,

    BeantwoordenVerwijderen