Värmlänningarna

Hej hej,

Vorige week schreef ik dat er hier in de omgeving heel veel te doen is op het moment. Daar maken we ook met plezier gebruik van.
Vorige zondag zijn we naar "Värmlänningarna" (de Värmlanders) geweest, een jaarlijks terugkerend openluchtspel dat al 60 jaar achtereen wordt opgevoerd. Dit is het oudste, jaarlijks terugkerend openluchtspel in Europa, samen met een openluchtspel in Engeland. Kijk, dat hebben wij nu weer binnen onze gemeentegrenzen!

Het stuk is eigenlijk een soort musical, en wordt opgevoerd door locals en andere Värmlanders.
Met stralend weer en heerlijke temperaturen, zoals haast vanaf half mei de gewoonte is, reden we naar Ransäter. Het was nog wel even spannend of we toegelaten zouden worden, want we hadden geen officiële toegangsbewijzen. We hadden n.l. zaterdagavond kaarten via internet besteld. Die konden we afhalen bij een afhaalpunt. Wij dachten dat dat de plaatselijke supermarkt zou zijn. Dat bleek niet te kloppen. We zouden ze in Karlstad moeten halen. Nota bene 120 km rijden om kaartjes te krijgen. Dat leek ons tè idioot. Dus wij met ons bevestigingsprintje naar de kassa. Nadat we de situatie hadden uitgelegd, was het geen enkel probleem en konden we naar binnen.



Het was gezellig vol. Niet helemaal uitverkocht, maar dat is niet zo gek, want er waren dit jaar voor het eerst nog 4 extra voorstellingen, waarvan dit de laatste was.
Om 3 uur begon het. Vanaf het eerste moment werd het publiek geboeid door fantastische spel- en zangprestaties. Vooral de hoofdrolspelers waren subliem!



Even in het kort een beschrijving van het verhaal.
Een rijke familie heeft een mooie zoon op huwbare leeftijd. Vader wil dat hij met een rijke (maar vreselijke) meid gaat trouwen.

Hieronder een filmpje van hoofdrolspeelster Klara Nilsson als Anna:

En de mannelijke hoofdrolspeler Wiktor Sundquist als Erik:

Maar.....de jongeman is verliefd op het beeldschone, maar arme meisje dat aan de rand van het meer woont. En zij is stapel op hem!




Je begrijpt het al, veel drama en gedoe. De jongen wordt weggestuurd naar zijn oma en intussen wordt het huwelijk bekokstoofd. Als het arme meisje op een zondag in de kerk de afkondiging van het huwelijk hoort, verliest ze haar verstand. Dit wordt ook magnefiek gespeeld.
Als de jongen terugkomt  wil hij gelijk op zoek naar zijn Anna. Zij is op dat moment met de dominee, die alles doet om haar te helpen, in een bootje midden op het meer. Als Anna haar Erik in het vizier krijgt, springt ze overboord en Erik wil haar redden. Maar zwemmen kunnen ze niet. De gedachte ontstaat dat ze beiden verdronken zijn. Door dit zware lot verzoenen de wederzijdse vaders zich. Maar dan blijkt dat iedereen het er levend vanaf gebracht heeft!! En kan er getrouwd worden. Eind goed, al goed!!

Het verhaal klinkt niet echt heel spannend, maar ik verzeker je, dat het publiek, wij ook, ademloos hebben toegekeken!! En na een denderend applaus en een staande ovatie, gingen wij zeer voldaan weer naar huis.

Vanmiddag zijn we naar een concert in een heel mooi, maar klein, houten staafkerkje geweest. Dat was ook heel leuk, maar daarover wellicht de volgende keer.

Wij willen jullie het volgende niet onthouden. Een prachtige foto, die door plaatsgenoot Gunnar is genomen (vanuit zijn vliegtuigje).
Het is Munkfors in de avondzon. Is de rivier, waaraan we wonen, niet een plaatje?!

Foto: Gunnar Nilsson

Volgende week zal er waarschijnlijk geen blog zijn. Even teveel andere dingen, waarover we graag later zullen berichten.

Groetjes,
Truus en Jaap